Desembersøt på berrfrosten

Søthonningklumpedokkeklokkeblomevakretindrehjartejenta!

På stall

Stallen er ferdig, akkurat i tide før fyrste hauststormen.
Sjølv for ein islandshest er det godt å kome inn, stundom.

Få seg ei famn tørrhøy, verte tørr og varm, høyre regnet tappe på bølgjeblekket.

Kor fint det er, å sjå dei vakre hestane mine stå her, i det gule lyset i løda, korleis dei roleg tygg, strekkjer seg mot meg og blunkar langsamt med auga. Stunder av rein fred. Rein fred.

Å, haustfjell! Å, gneistrande tid!

Lys og lauv blandar seg

og brenn

Manifest

Eg høyrer til ved dei stille små fiskevatna på fjellet, dei som alvane dansar på om sommarkveldane.

Eg høyrer til på ein steingard i sauebeitet, der dyra roleg beitar ikring og ser på meg med tillitsfulle auge.

Eg høyrer til mellom bjørkestammane, lyttande til svarttrasta sin mjuke song.

Eg høyrer til i ein grøn liten robåt med makkeboks og dupp.

Eg høyrer til under stjerneklåra, der ingen gatelys bleiknar stjernene.

Eg høyrer til markane, elva og graset.

Eg høyrer til på hesteryggen, med ein gråklegg på leggen.

Eg høyrer til bak dei store steinane i fjøsmuren, som ein kan lene seg inntil og kjenne slektskapen og arva frå dei som har vore før meg.

Eg høyrer til her.

Bølgjer

Varme heller på tunet

Eit glasskår glimer
i dei mjuke stripene
av spirande gras

Vindauget opnar seg
Ein rusten spikar
løyser seg langsamt
ut frå treverket
og fell mot bakken

Du lener deg ut
Strekkjer hendene
i bølgjer mot meg

O!

O, Jotunheim!

God sommar!

Stad

Og i eit råk i skyene steig sola fram

Himmel og hav

Eg trur på sommaren

Kveld

Sov på min arm!
Natten gömmer
under sin vinge
din blossande kind.
Lycklig och varm
snart du drömmer,
flyr mig i drömmen
som våg flyr vind.
Slumra min vän!
Natten skrider.
Kärleken vaktar dig
ömt och tyst.

E.Taube

Vesle vidunder

Svala og Tindra

Guro og Samson

Vår i dalen

Lilja på veg til utehestehuset. Enn om der er noko mjøl å gnafse i seg?

Snorre og eg plukkar mjukt eljegras til lamminga som snart er i gong.

Og Svala er så inderleg på tjukka, stakar! Men om berre nokre dagar kjem vesleføllet.

God påske!

Opp frå andre dalsøkket, opp hit som sola ikkje har klart å få heilt tak, her som temperaturen annleis, og snøen er mjøl. Kryssar eit harespor som må ha svulma og vokse opp av snøen lenge før frosten kom, no er det dekt med krystallar. Eg er varm, med raude froststive kjakar, men mjuk og lett i kroppen. Sola står i ryggen og gjev meg eit ekstra dytt opp siste kneika, siste metrane over skaret, og så faldar det vesle dalsøkket seg ut framfor meg. Bak meg er utsikta til fjorden og bygda, rørsle og lyd frå folk og busetnad, men her, her er ei anna verd. Det er heilt stille. Eg kan høyre kva som helst her. Eller ingenting. Men akkurat no høyrer eg korleis lyden av rennande te vert djupare dess meir som fyllest i koppen. Ei tynn røyksøyle stig opp mot andletet, og eg ser mine eigne blanke auge i botnen av koppen idet eg set kanten mot munnen og drikk. Eg lener ryggen mot ei gamal seterbu og drikk i små slurkar. Lyttar innimellom. Høyrer min eigen puls som sus i øyra.
Ein flokk stjertmeis bølgjer forbi, stig og søkk. Eg fylgjer dei med auga, og blikket lyftest: og der står Hårnelen, mørk og blå i himmelstripa. Disig, døsig, kransa av glim og solleik. Stormkjøkkenet får eld i spriten, snøen smeltar i kaserolla. Eit fly glid over fjellranda og etterlet seg eit kvitt skispor på den djupblå kvelven, før det etterkvart løyser seg opp og vert til hundespor som fylgjer. Sjå der, seier eg lågt til hunden. Ser du, der er spora våre som går rakt til himmels! For nærare himmelen enn dette, kjem ikkje eg.

Herlege fjellheim!

Nydelege dagar på Danskehytta i Tafjordfjella

Med øks og pilk på isen

(Sølvi er svært så nøgd med ein flott seibiff)

Å isfiske på Syltefjorden er det kjekkaste eg har gjort på lenge! Og jammen fekk eg ikkje akkurat den torskejævelen eg hadde ynskt meg òg. Dessutan fekk eg ei sild. Og ein knurr.

Så eg lunnja slett inkje, nei!

(Eg vart pirvill og gjekk ned i kneståande av heile greia)

små under

tynne fjør veks opp av isen

Love is

Berrfrosten heldt seg i vekevis.Vatnet fekk hud og fraus til eit matt auge midt i dalen.Etter ei stund tok det til å buldre og rope frå djupe sprekker som flerra den glatte flata. Lyden slo mot fjellsidene drog seg oppover klovene, sirkla langs fjella i rullande bølgjer.Eg snøra skeissene. Isen dunka og skalv under meg, kroppen rykkte til og ville kaste seg mot land, sjølv om eg godt visste det var eit velsigna teikn: Isen lokka. No kunne han bere alt. Kva det enn skulle vere kunne han bere no. Det tok til å skumre. Mørkret lysna lyden.

Eg syntest så tydeleg eg høyrde eit hjarte.

Endeleg skøyteis!

Endeleg!

Sol frå skyfri himmel
Snø frå tind til dalbotn
Ski med supergli
Sekk på ryggen
Stormkjøkken til å koke nudlar på
Snorregutten i storform
Sei meg, - kva meir kan ein ynskje seg?

Eit nytt år - alvoret startar

Gjennomgang av manus..

legg merke til den ivrige konsulenten i bakgrunnen..